نامگذاری روز ۲۷ اردیبهشت ماه به نام روز ملی ارتباطات و روابط عمومی (مصادف با ۱۷ می روز جهانی ارتباطات) از ابتکارات خوب و مفیدی بود که در سال ۱۳۸۴ در کشور انجام گرفت.
پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت موضوع از این قرار بود که در آخرین روزهای سال ۸۴ و در پی درخواست های متعدد نخبگان، انجمن ها و مؤسسات فعال در زمینه روابط عمومی در کشور ، معاون امور مطبوعاتی و تبلیغاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به پیشنهاد مدیرکل دفتر تبلیغات و اطلاع رسانی این وزارتخانه در مکاتبه ای از وزیر وزارت متبوع خواست تا *با عنایت به لزوم توجه خاص به روابط عمومی در ایران و ضرورت توجه به این مقوله از طریق نامگذاری یک روز خاص، روزی به نام روز روابط عمومی نامگذاری شود.* وی دلایل برجسته نامگذاری این روز را اینگونه اعلام کرده بود:
ـ برجسته سازی روابط عمومی در سطح افکار عمومی
ـ تبیین ضرورت توجه به مقوله روابط عمومی در سطح مدیران ارشد و ارتقای دیدگاه آن‌ها در این خصوص
ـ تجمیع مراسم مختلف گرامی‌داشت روابط عمومی در یک روز معین
در پاسخ به این درخواست مدیر کل دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی اعلام کرد: برابر مصوبه جلسه ۵۹۰ مورخ ۸۵/۶/۲۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ۲۷ اردیبهشت به عنوان «روز ارتباطات و روابط عمومی» تعیین و اعلام می‌گردد.
در ادامه این روند، اولین همایش ملی روز ارتباطات و روابط عمومی در روز پنج‌شنبه ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ در سالن کنفرانس سران کشورهای اسلامی برگزار شد. در این همایش همچنین تمبر یادبود روز ملی ارتباطات و روابط عمومی با حضور رییس‌جمهور و وزرای صنایع و معادن، مسکن و شهرسازی و سخنگو و رییس شورای اطلاع‌رسانی دولت وقت رونمایی شد.
همچنین آیین‌نامه بزرگداشت «روز روابط عمومی» در ۵ فصل و ۱۱ ماده از سوی دبیرخانه شورای اطلاع‌رسانی دولت در مورخه ۸۵/۱۲/۱۳ تصویب و ابلاغ شد؛ و اینگونه روابط عمومی پس از ۵۶ سال، روزی را به نام خودش ثبت کرد و هنر هشتم در کشور با این نامگذاری به نوعی بومی سازی شد.
امروز اما اهمیت روابط عمومی به آنچه که در آن زمان پنداشته و بیان می شد ، ختم نمی گردد.
مقتضیات و بایدها و نباید های روز و شرایط خاص کشور در این برهه زمانی ضرورت باز تعریف شرح وظایف روابط عمومی ها را بر ما دیکته می کند.
اصولاً شرح وظایف همه دستگاه‌ها و سازمانها بر اساس اصل کلی کارآمدی و به روز بودن همواره نیازمند اصلاح و بازنگری ست ، در مورد وظایف روابط عمومی ها بطور خاص به دو دلیل عمده این تجدید نظر و تکمیل الزامی ست.
۱- عمومیت یافتن اینترنت، گسترش چتر فضای مجازی و نفوذ شبکه های اجتماعی از یک طرف و اوج گرفتن جریان تحریف و هجمه های دشمنان برعلیه کشور و نظام که ضرورت جهاد تبیین را بعنوان فریضه بر عموم ضروری ساخته ، حکم می کند که روابط عمومی ها بعنوان عنصر مهم در مهندسی افکار عمومی مخاطبان بیش از پیش باید در این زمینه فعال و عملیاتی اقدام نمایند.
در هر صورت در دنیای امروز که دشمن در پیشبرد اهداف خویش با راه اندازی جنگ ترکیبی( اعم از تهدیدات نظامی، جنگ های نیابتی، جنگ اقتصادی و جنگ نرم ( تحریف ، شایعه پراکنی، سست کردن باورها و اعتقادات عمومی ، تغییر افکار و اذهان عمومی و….) در صدد القای مفاهیم و گفتمان مدنظر خویش و دامن زدن به تفکر ناکارآمدی نظام اداری کشور و نظام است ، بازنگری در شرح وظایف روابط عمومی ها و استفاده از ابزار و تکنولوژی جدید امری الزامی و ضروریست.
روابط عمومی مقتدر ، هوشمند، کارآمد و به روز ضامن تحکیم ارتباط مردم و مسیولین خواهد بود.
اگر سیاست علم و هنر مملکت داری ست، روابط عمومی علم و هنر مردم داری ست.
دکتر محمد آریان پور
فعال رسانه ای
