غزلهای خاموش

پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت کوتاه- پیش از توفیق آشنایی بیشترش در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، می‌شناختمش. مهمترین ویژگی‌اش آزادی روح بود و رها بودن، ملاحت بیان و شاد زیستن. بادی که به غبغب می‌انداخت به‌وقت ناصح شدن و عشق به شغلش( صنعت چاپ ) و شفیتگی که به ایران زمین داشت و دارد همه و همه اوصافی‌ست
که چون حروف سربی صنعت چاپ در کنار هم می‌نشیند تا تجسم نام حمیدگودرزی‌مهر در ذهنم باشد.
حمید گودرزی مهر در کنار خانواده‌اش بخشی از کتاب مادری‌ست که امروز اعلامیه‌ ترحیمش را دیدم. پیشتر از تاثرم بخاطر مرگش به این اندیشیدم؛ چه بسیارند حماسه‌ها و تغزل‌ها و مادری‌های که پیش از آنکه میرنوروزی از آنها؛ قدم خیری بسازد و مورخی و شاعری مدایح بی‌صله آنها را بنویسد، می‌میرند .
بانو زربانوخانم ملکشاهی کردستانی نه گوتنبرگ بود و نه بتهوون و موتسارت، مادری عشیره‌ای بود مکتب نرفته اما با حروف سربی، انسانیت را با زیر صدای سمفونی شادی، نوشت و ایمان دارم بی او چیزی از شادی دنیا، چیزی از انسانیت، کم است!
روحش شاد و یادش گرامی

دکتر شیرزاد بسطامی