نرگس سپهوند- سال ۱۳۸۱ به پیشنهاد انجمن قلم ایران، ۱۴ تیر به عنوان روز ملی قلم در تقویم رسمی ایران ثبت شد و امروز دوباره روز قلم است. این روز را به همه نویسندگان، اندیشمندان، خبرنگاران، روزنامهنگاران و اصحاب قلم تبریک و تهنیت عرض میکنم.
پایگاه خبری سنگنوشته، یادداشت- و اما برای ما خبرنگاران هر روز روز قلم است روزی که باید آنچه که خواست و فریاد مردم است به رشته تحریر درآورده شود و آنچه سزاوار ستایش و تمجید است هم بیان شود. قلم خبرنگاران هرگز خشک نمیشود نه اینکه چون زمان جوهر و خودنویس تمام شده و کلمات از سر انگشتان شتابان روی صفحه کلید گوشی و کامپیوتر سرریز میشوند از آنجا که درد و مشکلات مردم ما تمامی ندارد. در یادداشت قبلی ام قول دادم مرتب از مشکلات نگویم باشد، چشم اما این قلم پریشان است! آخرین خبر خوشحال کننده اعزام نسل نو از کشتی لرستان بود که با سایهبان قرآن نماینده محترم ولی فقیه در استان لرستان بدرقه شدند.لرستان مردانی آهنین دارد و دستانی قدرتمند اما چرا واژه فلاکت در آن لنگر انداخته!؟ بیکاری و تعطیلی.بازهم این یادداشت بیراهه میرود قرار بود، روز قلم گوش مخاطب را مکدر نکنم اما فاجعه بیشتر از اینهاست. قلم نمی تواند از چیزهایی که می بیند و میشوند، ساده رد شود مگر می شود؛ در زاغه و بیرانشهر و… برنجکاری موج میزد و مسئولین امر از کاهش دور آبیاری به منظور عبور از بحران خشکسالی دم میزنند!
همیشه چیز به ضعف معیشت و نبود درآمد کافی گره خورده است از کشاورز تا کسبه و کارمند به دنبال رفاه بیشتر برای خود و خانواده هستند تلاش که عیبی ندارد اما احساس میکنم در استان ما راه درست تلاش کردن میلنگد! از کشاورزی که هکتار هکتار از اراضی کشاورزی اش را به کشاورزان غیر لر اجاره میدهد! از روابط عمومی که سرگرم ساخت و ساز است و تنظیم اخبارش را خبرنگاران واگذار میکند و از مدیری که حرف ارباب رجوع به ذهنش راهی ندارد چون فعلا درگیر انتصاب در دولت جدید است.
اهداف و برنامههای نجات دهنده لرستان از فقر و فلاکت به جایی نمی رسد چون ارادهها مدتدار و شرطی هستند اگر مدیر به شرط بقای جایگاه و منافع اش به فکر لرستان است و این چنین است که سرزمین آبشارها و بلوط، معبری که قرار بود، مقصد گردشگری باشد. پهنهای که می توانست قطب دامپروری و کشاورزی باشد و از همه مهمتر استانی که ورزشکارانش باید بر بلندترین سکوهای رقابت جهان بتازند، فراموش شده است.
درهای زیبا که آب دارد اما از آن حق استفاده چندانی ندارد! این بهشت والی ندارد. چه کسی و چگونه باید برای زدودن فقر، بیکاری و اعتیاد در این خطه آستین همت را بالا بزند. قلمها بیکار نمی مانند مشکلات کماکان نوشته میشود اما آنچه مسلم است وجود استانداری شجاع، جسور و خلاق است که مانند آقای دهمرده همتی صد مرده از خود نشان دهد و به خط شدن مدیران مسئول به معنای کلمه که مفهوم همکاری بین دستگاهی و عزم جهادی برای رونق اشتغال و مبارزه با آسیبهای اجتماعی در استان لرستان را وظیفه و تکلیف روز بدانند. آرزوهای محالی به نظر میرسد چرا که تا کنون سیستم اداری لرستان به این عهد وفا نکرده و الزامی از سوی مدیریت ارشد استان نداشته است.
روز قلم لرستان حول محور به مشکلات چرخید چون حال و روز لرستان بغرنج است. همه اصناف در تنگدستی دست و پنجه نرممیکنند و مرکز عدالت استان چه تدبیری برای بهای نجومی نرخ خرید و اجاره بهای مسکن دارد!؟ مگر بارها همین قلم فریاد نزد دلالان اقدام تملک و تقسیمبندی املاک و خانههای مسکونی کردهاند، حصر املاک و معامله با نرخ شورای دلالان لابد اسمش هم زرنگی و پیشرفت است و هیچکس نیست در بنگاه سودجوی آنها بنویسد؛ حضرت علی (ع) فرمودند: هرگز ثروتی انباشته نمیشود مگر در کنار آن حقی ضایع شود.
هیچکس نیست بگوید: وظیفه اصلی نمایندگان استان قانون گذاری است نه چهار سال کشمکش برای عزل و نصب مهرههای نظرکرده و نظر نکرده!
هیچکس نیست به مدیران ما بگوید: فرهنگ نقد یعنی به جای تهدید و مقابله و دلخوری فقط چند دقیقه به شکواییه و دلیل نارضایتی مردم و رسانه فکر کنیم!
هیچکس نیست فقط چند دقیقه در روز به این فکر کنند که همه ما در قبال بیکاری، اعتیاد و اسم نامبارک فلاکت در لرستان مسئول هستیم و این فلاکت یک شبه به لرستان عزیمت نکرده است!
رکود صنعت و نبود صنایع تبدیلی و بستهبندی و دانش ناکافی در بخش کشاورزی و دامپروری هر روز بیش از دیروز لرستان را به ورطه فلاکت میکشاند در چنین شرایطی وجود استانداری خلاق، نظارت دستگاههای نظارتی بر روی پروژهها و از همه مهمتر امیدبخشی متولیان فرهنگی و کارآفرینی میتواند چاره ساز برون رفت از مشکلات فعلی باشد.
اما همین قلم گواهی میدهد همکاری و عزمی مابین روسای دولتی وجود ندارد،اکثرا به دنبال رفع تکلیف هستند و چه دروغها و شعارها که روی کاغذ زیبا بیان شدند و در عمل هنوز جزو بیکارترین و منفعل ترین استانها هستیم!
روز قلم بر صاحبقلمان مبارک و بر چشمها و اذهانی که فریاد قلم رسانههای برخط و مکتوب را می بییند میشنوند و باز هم نادیده سرگرم منافع خویش هستند!