چرایی کپرنشینی و چادرنشینی در منطقه احمدآباد!

پایگاه خبری سنگ‌نوشته، یادداشت- ابتدا راهی روستایی شدیم که نامش «دول گز رجبعلی» است.
این روستا در بین دو کوهپایه قرار گرفته است و به گفته ی اهالی محل، بعد از وقوع سیل وحشتناک سال ۹۸ به بخشی از اهالی این روستا از سوی مدیریت بحران گفته شده است که به علت خطرات ناشی از سیل و رانش زمین بایستی روستا را تخلیه کنند.

بخشی از اهالی این روستا به ما گفتند بر همین اساس، روستای مذکور را تخلیه کرده اند و سپس به صلاح و تشخیص خودشان به منطقه دیگری چند صدمتر آن طرف تر روستا رفته و در یک زمین نزدیک رودخانه و نزدیک زمین های کشاورزی، اقدام به برپایی سازه هایی موقت همچون چادر، کپر و… کرده اند و تاکنون یعنی عصر روز چهارم مردادماه ۱۴۰۰ نیز ساکن آنجا هستند.

کپرنشینی و چادرنشینی آنها نیز بدون وجود امکاناتی همچون برق، گاز، راه مناسب و … سپری می شود؛ زیرا آنها از نظر حقوقی و اداری، هنوز روستا نیستند.

این شهروندان می گویند در نامه های مختلفی که از مجاری قانونی یعنی بخشداری معمولان و فرمانداری پلدختر پیگیری کرده اند خواستار این شده اند که برایشان یک مکان و زمین جدید با تأیید بنیاد مسکن و اداره کل منابع طبیعی و سایر مراجع ذی صلاح قانونی، جانمایی شده تا یک روستای جدید تحت عنوان روستای اسدآباد، برای اسکان دائم آنها ایجاد شود.

نامه ی جدیدی که ما دیدیم و البته هنوز به استانداری لرستان تحویل داده نشده است خطاب به معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار لرستان است و تعداد ۲۴ نفر با کد ملی مشخص به عنوان سرپرست خانوار آنرا امضا کرده اند و این مطالبه خواسته شده است که یک زمین جدید، برای این اهالی به عنوان مکان ایجاد یک روستای جدید، تعیین شود.

بنابراین، مکانی که الان، برخی شهروندان منطقه، به صلاح و تشخیص خود در آنجا زندگی می کنند و البته زندگی نامناسبی دارند از نظر قانونی و اداری، روستا نیست و به همین علت، هیچ گونه امکاناتی همچون برق، آب، گاز و آموزش ندارد و بایستی یک مکان جدید تحت عنوان روستا دارای کد قانونی روستا برایشان ایجاد شود تا امکانات زیرساختی همچون برق، آب، گاز و … به آنجا برده شود.

از سوی دیگر، ما تعداد زیادی کودک و نوجوان مشاهده کردیم که در وضعیت کپرنشین و چادرنشین زندگی می‌کردند و به گفته اهالی به علت شرایط سخت تردد در فصل پاییز و فصل زمستان (عدم وجود راه مناسب)، امکان تحصیل آنها در مدارس منطقه وجود ندارد و به همین علت نیاز است آموزش و پرورش استان لرستان هم برای اینکه پیشگیری شود از جاماندگی برخی کودکان اینجا از تحصیل، اقدامات قانونی لازم را از همین الان و قبل از شروع سال تحصیلی جدید، انجام بدهد.

همچنین این شهروندان به ما گفتند به دلایل مختلف از جمله نبود جا و مکان مناسب، این امکان وجود ندارد که در سایر روستاهای موجود منطقه، اسکان داده شوند و مطالبه‌ی آنها، این است که یک زمین جدید برای ساخت یک روستای جدید به آنها اختصاص یابد تا از این وضعیت نامناسب زندگی کپرنشینی و چادرنشینی، بیرون بیایند.

امیدوارم با تدبیر فرمانداری شهرستان پلدختر و درایت معاون محترم سیاسی، امنیتی و اجتماعی استاندار لرستان (جناب آقای دکتر ثمینی) و همچنین پیگیری نماینده محترم مردم شهرستان پلدختر در مجلس (جناب آقای دکتر کاظمی)، مشکل این شهروندان رفع شود و اسکان آنها با سپری شدن مراحل و ساز و کارهای قانونی از وضعیت موجود کپرنشینی و چادرنشینی، به یک اسکان ثابت از نوع روستایی (دارای کد روستا)، تغییر کند.