نرگس سپه وند- بیستم آبان ماه اولین مرحله هجدهمین دوره انتخابات الکترونیکی نماینده مدیران مسئول در هیأت نظارت برگزار شد و چون آرا به حد نصاب نرسید و به مرحله دوم واگذار شد.
پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت-این انتخابات عرصه ای بر محک زدن مدیران مسئول رسانه های کشور بود. شمار زیادی از دوستان کهنه کار و نیز مدیران مسئول رسانه های جوانتر در این عرصه نامزد شدند.
بنده هم از سوی پایگاه خبری سنگ نوشته برای شرکت در این رقابت نامزد شدم. فرصت زیادی نداشتم و حتی یاد دارم روز قبل از برگزاری انتخابات درگیر چاپ نشریه محلی ام، شکوه زاگرس بودم و بشدت مشغله کاری و فکری داشتم.بالاخره همان شب چشم از صفحه کامپیوترم بریدم و برای دوستان‌مدیرمسئول هم استانی ام پیامکی مبنی بر وجود انتخابات فوق الذکر و نامزد شدنم ارسال کردم.
می دانستم از خیلی ها کم تجربه تر هستم و ناشناخته تر اما حرفهای زیادی برای گفتن داشتم از مشکلات اقتصادی، بیمه ای،لزوم بروزرسانی قانونهای هیئت نظارت، رعایت حق تحریره، مشکلات بانوان خبرنگار، تخصیص یارانه کاغذ و…
هیچکس نداند، قشر خبرنگار خوب می دانیم عرصه هر انتخاباتی در کشور ما چگونه پیش می رود با چه اشتیاق و تبلیغات گسترده ای اما من نه فرصت تبلیغات داشتم نه امکان دسترسی به بانک‌اطلاعاتی همه خبرنگاران فقط تبلیغاتم از طریق پیامک برای ۴۰ مدیرمسئول لرستانی مخابره شد.
یکی از پیشکسوتان این عرصه که خودش هم نامزد شده بود، با من تماس گرفت و گفت: سالهاست خاک این عرصه را خورده ایم و در این بحران رسانه مسوولیت سنگینی بر دوش داریم حالا سنگ نوشته با ۷ رای کنار بکشد، بهتر نیست!؟ در پاسخ به ایشان گفتم: برای ورود به این عرصه هدفم معرفی بود و دست کم آشنایی با خانواده خبرنگاران و رسانه های مختلف کشور. خبرنگاران زیادی هم تماس گرفتند علاوه بر بیان اهدافمان در انتخابات، مشکلات هر شهر و استان نیز مطرح شد. مصاحبه هایی متفاوت از همیشه چون همیشه ما فقط شنونده درد دیگران بودیم ولی اینبار بار درد دلها از خطه خودی بود.
فقط این دستاورد انتخابات اخیر نبود. از ۴۰ نفر از همکاران و دوستانم ۷ رای ثبت شد. شماری از آنها که روزهای بعد با من روبه رو شدند، مشغله کاری، ضعیف بودن اینترنت، خواب ماندن و نداشتن ضریب کیفی یا نظم در انتشار نشریه را بهانه کردند. کنجکاو شدم سامانه را نگاهی بیندازم و جالب اینکه شماری از مدیرمسئولان ما دارای رای صفر بودند یعنی طرف بابت نامزد شدن خودش هم کوچکترین انگیزه و هدفی ندارد! با این تفاسیر در شرایطی که همکاران من به خودشان هم رای نمی دهند، داشتن امید و برنامه های مختلف برای بهبود وضعیت کاری و جایگاه رسانه کاری عبث است. بی هدفی، انفعال و تنگ نظری به هیچ وجه شایسته انتخابات قشری که وکیل مدافع ملت هستند و داعیه ایده آل گرایی دارند، نیست.
بی در و پیکری خانه رسانه در کشور ما از زمانی آغاز شد که مجوزهای رسانه بی رویه و بدون در نظر گرفتن نیاز هر استان و یا وجود شرایط، تخصص و مهارت لازم در متقاضی صادر شد.
این انتخابات هم‌مانند هر انتخابات دیگری حواشی زیادی برای برخی از نامزدها به دنبال داشت و هر شب در فضای مجازی بیانیه و قولهای زیادی به قول خودمان قولهای مساعدی از سوی نامزدها رصد می کنیم. واقعا اگر این وعده ها عملیاتی شوند روزهای شیرین خانواده مطیوعات نزدیک است اما افسوس که فکر همان همکار خوابالوی بنده که در سرنوشت سازترین انتخابات صنفی مان خواب مانده بود، این رویا دگرگون می کند!
از آن دسته از دوستان خوبم که پیوسته از عدم دادرسی به صنف خودمان گلایه ها دارند هم خواهشمندم؛ساعت را به وقت سه‌شنبه ۴ آذر ۹۹ از ساعت ۱۰ تا ۱۶ کوک کنید.
به امید احقاق حقوق رسانه های جوان
