محمد فیضی- پس از آن که قیمت کالاها و اجناس به صورت ناگهانی و غیرواقعی از ۲ تا ۱۰ برابر افزایش یافت و اقشار آسیبپذیر را در بحث معیشت خانوار، تامین مایحتاج زندگی و به خصوص سبد غذایی با چالش روبرو ساخت موجب شد مسوولین امر از سازمان های بازرسی، تعزیرات، صمت و جهادکشاورزی گرفته تا اتاق اصناف و... به تکاپو افتادند تا به هر نحوی شده با قاچاقچیان و محتکران و دلالان کالاهای اساسی برخورد کنند و نبض بازار و قیمت ها را در دست بگیرند.
پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت- اخبار استانها و همچنین رسانه ملی حکایت از مبارزه بی امان مسوولین با محتکران دارد و هر لحظه شاهد پخش فیلم، خبر و گزارشی از کشف انبارهایی هستیم که هرکدام به تنهایی می توانند مایحتاج یک استان را تامین کنند.
آن قدر خبرهای خوش کشف انبارهای کالا به گوش می رسد که شبها خواب ارزان شدن کالا ها را می بینم و در رویایی غلت می زنم که مسوولین جلوی قاچاقچیان، محتکران و گرانفروشان را گرفته اند و کالاهای مکشوفه با قیمت واقعی و عادلانه در اختیار عموم مردم قرار میگیرد خوشحال و مسرورم اما از خواب خوش و رویایی که بیدار می شوم، زهی خیال باطل، زیرا با رفتن به مغازه جهت خرید و مقایسه قیمت های امروز با دیروز متوجه می شوم در کمتر از ۲۴ساعت قیمت ها ۱۰۰ درصد و بلکه بیشتر افزایش یافته اند.
شوک دیگری به من وارد می شود که مگر این کشور صاحب ندارد که هر تولید کننده و عمده فروشی به خود اجازه می دهد، بدون درنظرگرفتن جیب مردم و شرایط مملکت، قیمت ها را به دلخواه افزایش می دهند.
در این اوضاع که قیمت ها افسار گسیخته سیر صعودی دارند، مردم نگون بخت و مایوس هر چه بیشتر تلاش می کنند تا برای تامین معاش نزد خانواده های شان شرمنده نشوند.
آن چیزی که تعجب همگان را برانگیخته اینکه کشفیات موادغذایی و دیگر اقلام مکشوفه نه تنها تاثیری در کاهش قیمت ها نداشته بلکه افزایش قیمت ها بدون توجه به کالاهای کشف شده همچنان راه صعودی خود را طی میکنند!
افزایش قیمت ها نشان می دهد عدم توفیق دولتمردان در مهار آن از دوحال خارج نیست یا برخی دولتمردان و مسئولین و اطرافیان شان در افزایش قیمت ها نقش دارند و با چراغ سبز آنها این اتفاق نامیمون صورت می گیرد و یا اینکه دولت واقعاً ناتوان از مهار تورم و گرانی است که این بلبشو کشور را به چالش کشانده است.
آن چیزی که بیشتر از همه به چشم میآید و شنیده می شود، صدای خُردشدن استخوان های کارگران و اقشار آسیب پذیر جامعه در زیر بار تورم و گرانی است.
همان ها که در بزنگاهها در کنار انقلاب، امام(ره) و رهبری بوده و هستند و هرگز دست از اعتقاد شان بر نداشته و بر نمی دارند اما بر عکس آنجا که مسوولین می بایست از همین مردم حمایت کنند تا رنج کمتری بکشند پشت آنها را خالی کرده اند که این رسم جوانمردی نیست.
راستی کسی میداند این حجم از کالاهای کشف شده چگونه بین مردم نیازمند تقسیم می شوند تا مرحمی بر زخم های عمیق شان باشد؟!
