وقتی پای رویا در میان باشد قطعا هدف شکل می‌گیرد، هدفی بزرگ که از خود شروع و به خدا می‌رسد.
اکبر بابایی مفرد- آدمی برای رسیدن به هدف و رویایی که در سر دارد بایستی از خیلی چیزها دست بکشد، خیلی چیزها را کنار بگذارد و تمام تلاش خود را به کار گیرد تا در نهایت به آنچه استحقاق آن را داشته برسد.
بیش‌تر آدم‌ها فقط رویا دارند و برای رسیدن به آن یا تلاش نمی‌کنند و یا با اندک تلاشی مایوس و از آن دست می‌کشند، اما اندکی از افراد هدف دارند، هدفی که ذره ذره جلو می‌رود تا در نهایت به یک داشته بزرگ می‌رسد.
اما، برای رسیدن به هدف بایستی تغییر کرد، تغییر در رفتار، کردار، تفکر و… تغییری که توام با رنج و درد و سختی‌ست، رنج‌هایی که از دوری خانواده گرفته تا قرار گرفتن در بدترین شرایط زندگی، بی خوابی، بی پولی، نداشتن جای خواب و… همه و همه همواره با درد و مشقت همراه بوده و هست.
اگر زندگی افراد موفق را مرور کنیم قطعا به این نتیجه می‌رسیم که رسیدن به ایده آل در زندگی این افراد چندان هم آسان نبوده و نیست، کما این‌که بیش‌تر افراد دور و برمان این تعداد اندک افراد موفق را به سخره می‌گیرند و گاها تهمت‌های فراوانی هم به آن‌ها روا می‌دارند.
ما ایرانی‌ها معمولا آدم‌هایی راحت طلب و خونسرد هستیم، گاهی هم بیخیالی و بی هدفی انگیزه زندگی کردن را از ما گرفته و در امور روزانه خود دچار مکررات شده‌ایم، اما در لابلای این همه خونسردی‌ها و راحت طلبی‌ها یک نفر، فقط یک نفر کافی‌ست تا همه‌ی این معادلات را بر هم بزند، کسی که روزی برای رسیدن به رویای خود نه به پول فکر می‌کرد و نه حتا به ماوایی برای خواب.
او نه این‌که هیچی نداشته باشد، تهی نیست، از دیار فرهنگ و تمدن، غیرت و مردانگی و در عین حال سادگی پا به عرصه‌ای بسیار دشوار گذاشته است.
گاهی نیاز دلیل تکاپو و رسیدن به همه چیز است و گاهی علاوه بر داشتن، این خواسته و هدف است که فرد را به اوج قله‌های موفقیت می‌رساند.
امروز در میان خیل تماشاگران تیم محبوبم #پرسپولیس در میان صدای کر کننده شیپورهای تماشاچیان فقط به گوشه‌ای از زحمات سخت و دشوار کسی فکر می‌کردم که بی خوابی، نداشتن جای خواب، کار در کارواش و… را به جان خرید تا امروز برای همیشه بهترین باشد.
اینجا ورزشگاه آزادی و به قول طرفداران چند آتیشه پرسپولیس، جهنم آزادی‌ست، جهنمی که تا به امروز در بسیاری از رویدادها بهشتی بی مثال برای ورزش این مملکت بوده است.
اگر غزال تیزپای آسیا در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۸ در #ملبورن استرالیا برای ملت ایران افتخار به ارمغان آورد، امروز این عقاب تیز چنگ با تمام توان بر بلندای آسمان آسیا به پرواز درآمده تا هم برای پرسپولیس، هم ملت ایران و هم برای قوم غیرتمند لر به مانند تمامی ادوار تاریخ پیروزی، غرور و افتخار به ارمغان آورد.
بلاشک در همان شب‌های بی خوابی در دور میدان آزادی یک شب بر اثر خستگی‌های بسیار خوابی اندک بر چشمان‌اش گذر کرده، خوابی که شیرینی‌اش ایستادن بر بام آسیا باشد، خوابی که تا تعبیر فقط ۹۰ دقیقه و اندی در میان فوج مشتاقان به فوتبال در استادیوم آزادی فاصله داشت.
او که رو در روی کرستیانو رونالدو مرد شماره یک فوتبال جهان، جدال پنجاه پنجاه را سلامت از میدان مسابقه بیرون آمد و در واپسین دقایق بازی ما قبل فینال لیگ قهرمانان آسیا در همین ورزشگاه توانست ضربه مهلک و کشنده #ژوای_هرناندز فوق ستاره فوتبال جهان را مهار کند و امید را در دل میلیون‌ها ایرانی زنده کند، امروز هم با امید به پروردگار و انگیزه و تلاش و پشتکاری که داشت توانست به مانند عقابی تیز چنگ از دروازه پرسپولیس محافظت کند.
اگر چه پرسپولیس با تمام خستگی‌ها و کمبودها نتوانست فینال آسیا را با قهرمانی به پایان برساند، اما مرد شماره یک پرسپولیس و تیم ملی، به عنوان #گلر #برتر لیگ قهرمانان آسیا از سوی کنفدراسیون فوتبال قاره کهن انتخاب شد، انتخابی که رویای شیرین علیرضا بیرانوند را برای قهرمانی در فینال لیگ قهرمانان آسیا و ایستادن بر سکوی افتخار یک قدم به تاخیر انداخت.
ایستادن بر بام آسیا و انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال قاره‌ی کهن افتخاری‌ست که روزی در سرنوشت علیرضا بیرانوند ثبت شده است، معجزه‌ای که امروز در ورزشگاه آزادی تکمیل نشد شاید به قهرمانی در جام ملت‌های آسیا گره خورده باشد، با این حال کسب هر موفقیتی برای سنگربان لرستانی تیم ملی ایران دور از انتظار نیست چرا که سال‌ها برای رسیدن به هر موفقیتی از جان خود مایه گذاشته است.
