در شرایطی که فریاد مردم و مسئولان محلی پلدختر از ضعف مدیریتی و نابسامانی در بیمارستان امام خمینی(ره) به گوش میرسد، سکوت و بیتفاوتی ریاست دانشگاه علوم پزشکی لرستان، دکتر امیری، پرسشهای جدی و بنیادینی را در ذهن افکار عمومی ایجاد کرده است.
پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت به نقل از بسیج رسانه استان لرستان- برای چندمینبار، تریبون نماز جمعه این شهرستان تبدیل به تنها رسانه درد و مطالبه مردم شده است؛ جایی که حجتالاسلام والمسلمین حاجیوند صراحتاً از «ترک فعل»، «بیمبالاتی» و «ناشایستهسالاری» در مجموعه بهداشت و درمان پلدختر سخن گفت و از ریاست دانشگاه خواست تا به جای شعار، در میدان عمل حاضر شود و پاسخگوی مردم باشد.
وقتی در یک شهرستان کوچک، طی چند سال پیاپی، موارد متعددی از فوت بیماران، تشخیصهای اشتباه، رفتارهای غیرحرفهای و بینظمی اداری گزارش میشود، دیگر نمیتوان با توجیهات کلی و وعدههای پشت میز آن را پنهان کرد.
مسئله تنها ضعف در اجرا نیست، بلکه نماد آشکار ناکارآمدی مدیریتی در رأس دانشگاه علوم پزشکی لرستان است؛ مدیری که بنا بر اظهارات مسئولان محلی، نه پاسخگوست و نه حاضر به گفتوگو.
سؤال اساسی اینجاست:
آیا جان مردم شهرستانی که در حاشیه استان زندگی میکنند، ارزش پاسخگویی ندارد؟
چرا گزارشهای رسمی، نامههای امام جمعه و تذکرات فرمانداران یکی پس از دیگری بیپاسخ ماندهاند؟
در حقوق اداری، ترک فعل در برابر وظیفه قانونیِ نظارت و رسیدگی، قابل پیگرد و مستوجب پاسخگویی است. مسئولان ارشد وزارت بهداشت باید روشن کنند که این حجم از نارضایتی، تکرار حوادث تلخ و بیاعتنایی مدیریتی، تا کجا قابل تحمل است؟
اکنون که امام جمعه پلدختر تهدید کرده در صورت تداوم این وضعیت، نامهای سرگشاده به رئیسجمهور خواهد نوشت، انتظار عمومی از نهادهای نظارتی آن است که پیش از تبدیل شدن بحران به فاجعهای انسانی، ورود کنند.
دانشگاه علوم پزشکی لرستان باید بداند که سکوت در برابر درد مردم، بزرگترین خطای مدیریتی و اخلاقی است.







