بین تحمل نقد و انتقاد و نقدپذیربودن، تفاوت وجود دارد.
پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت- دکتر شهرام شرفی- گاهی یک مدیر، دارای سعه صدر و تحمل نقدها و انتقادات است ولی نقدپذیر نیست.
نقدپذیری چیست؟
نقدپذیری که با تحمل نقد، تفاوت دارد در دو سطح رخ می‌دهد:
اول: درون سازمانی: در این سطح، یک مدیر زمانی نقدپذیر است که به توصیه‌ها و مشاوره‌های دلسوزانه و تخصصی مجموعه نیروهای درون یک سازمان، عمل کند.
ممکن است یک مدیر نقدها و انتقادات احتمالی و پیشنهادات نیروهای درون سازمان را بشنود و سعه صدر هم داشته باشد ولی به آنها، عمل نکند.
وقتی عمل به توصیه‌ها، نقدها و پیشنهادات دلسوزانه و کارشناسی شده وجود نداشته باشد به واقع، مدیر نقدپذیر نیست ولی تحمل شنیدن نقد را دارد.
بدنه هر سازمانی، دارای کارشناسان متخصص گوناگون است؛ نقدپذیری یک مدیر، فقط منحصر به تحمل کردن و شنیدن نظرات کارشناسان تخصصی درون سازمانی درباره برنامه‌ها و اهداف سازمان نمی‌شود بلکه نقدپذیری به معنی عمل کردن به توصیه‌های کارشناسان متخصص درون سازمانی از سوی مدیران ارشد سازمان است.
دوم: نقدپذیری برون‌سازمانی: در این مرحله، مدیر علاوه بر سعه صدر و تحمل انتقادات برون سازمانی (مثلاً انتقاد توسط متخصصان برون سازمانی یا انتقاد تخصصی و استدلالی توسط رسانه‌ها)، به توصیه‌ها و پیشنهادات دلسوزانه و تخصصی برای پیشرفت عملکرد سازمان، عمل می‌کند.
نه فقط شنیدن و تحمل کردن انتقادات (سعه صدر داشتن) بلکه عمل کردن به توصیه‌ها و پیشنهادات، ویژگی بارز نقدپذیر بودن یک مدیر است.
به دیگر سخن، مدیر هم تحمل شنیدن انتقادات را دارد و هم در مرحله مهم‌تر و اساسی‌تر، به توصیه‌ها و نقطه نظرات کارشناسی درون و برون‌سازمانی، عمل می‌کند.
نقدپذیر بون فقط تحمل کردن انتقادات و تحمل کردن منتقد نیست؛ بلکه انعطاف‌پذیری یک مدیر برای رفع انتقادات تخصصی ذکرشده و تلاش برای اجرای توصیه‌ها و دیدگاه‌های قابل اجرای متخصصان مختلف حوزه‌های کاری است.
