هنوز مشق تصمیم کبرا را به پایان نبرده بودیم که سرخی گونه های او فضای مجازی را پر کرد از عکس های متفاوتش . روباه آمده بود تا قالب پنیر را از زاغک برباید بی آنکه بداند زاغک با گذشت زمان پیتزا خور شده است.
عبدالرضا شهبازی-دل مان گرم بود به قصه های مادر بزرگ زیر کرسی های مهربانی و شاه نامه خوانی پدر بزرگ.
روزی چند بار از شعر 《کتاب من یار مهربانم 》می نوشتیم تا کلمات رسوخ کنند در دل و جانمان.
آسیابان گندم را آرد کرده بود و نانوا آرد را به نان تبدیل کرده بود و بابا با نان به خانه آمد و ما آموخته بودیم گندم را چه کسی آرد کرد، آسیابان ، کدام آسیابان همان آسیابانی که دوست ماست.
ما فقط مشق شب می نوشتم و انشای مان خوب شده بود و در این مشق نوشتن ها درس زندگی می آموختیم. بی آنکه پدرمان نگران خریدکتاب های گاج باشند یا مدرسان شریف برای ما برنامه ریزی کرده باشند.
زمان به سرعت در حال تغییر بود. دیگر تنها مافیای مواد مخدر نداشتیم که جان و مال آدم ها را تهدید می کرد. مافیاهای دیگر شکل گرفت. مافیای داروی قاچاق، مافیای خروج شمش های طلا، مافیای شکر شکل گرفت تا قند خون همه ما را بالا ببرد.
مافیای های دیگر در راه بودند تا با قدرت هر چه تمام تر به آنچه می خواهند برسند. مافیای کلاس های تقویتی و دوره های آموزش آزاد سال هاست که نظام آموزشی ما را به حاشیه برده است. این مافیا تقریبا بخش عمده ای از معلمان را به مبصر کلاس بدل کرده است. چرا که آموزشگاه های آزاد جور بخشی از کم کاری ها را جبران خواهد کرد.
حالا که بعد از چند سال آموزش و پرورش به خود آمده است. که کار کرد اصلی در نظام آموزشی به عهده معلم و مدرسه است. کاسه های داغ تر از آش صدایشان را بلند کرده و نگران دانش آموزان هستند. نگران مشق شب آنها هستند. نگران دیکته و بد خطی دانش آموزان به طوری که برای ادامه این مافیا از هر راهی وارد می شوند.
بگذاریم آموزش و پرورش یک بار دیگر با درس های ریز علی و تصمیم کبرا برای دانش آموزان مان مادر باشد. اجازه بدهیم بابا تنها نگران نان فرزندانش باشد نه تهیه جزوات آموزشی. وزارت آموزش و پرورش مردانه به تعطیلی بخش عمده ای از مافیای آموزش ورود کرده است. امیدواریم مغلوب این مافیا نشود.
