نظام تعلیم و تربیت ما گویی در بخش های هنوز رشد نکرده و اگر هم رشدی داشته رشدی نا متوازن بوده است.
عبدالرضا شهبازی- هم سن و سال های ما که زمانی از تحصیل شان در مدارس پیش از انقلاب سپری شده. خوب ترکه و فلک را به یاد دارند. باور بفرمایید هنوز وقتی چوبی را در دست فردی می بینم. تنم می لرزد. در آن دوران جدای از ترکه و فلک گاهی معلم عزیز مداد لای انگشت دانش آموز می گذاشت و آنقدر فشار می داد تا دانش آموز همه اولیا و انبیا را قسم بدهد تا معلم رهایش کند.
البته در سال های اخیر این خشونت دو طرفه شد و گاهی دانش آموز پرخاش گری با چاقو معلم خویش را از پای در می آورد نمونه اش مرگ معلم بروجردی توسط دانش آموز اش. قصد ترویج فرهنگ خشونت را ندارم چرا که در این وادی کسی سودی نخواهد برد.
اما گویی از کوزه همان تراود که در اوست.
چند وقت پیش برای کاری گذرم به سازمان عریض و طویلی که متولی فرهنگ و تعلیم و تربیت است ، افتاد.
روی درب ورودی یکی از معاونین محترم این سازمان دو پوستر و نوشته خودنمایی می کرد.
اولی بر روی بنری با خطی زیبا و خوش نوشته بودند《 احترام به حقوق شهروندی، احترام به خویش است》و زیر آن نوشته شده کمیته صیانت از حقوق شهروندی.
اما نکته دوم که بر روی کاغذی با فاصله کمی از بنر مذکور نوشته شده است این گونه آمده است《 مراجعین محترم حتی افرادی که رای دیوان عدالت اداری دارند از مراجعه مکرر به این سازمان جدا خود داری نمایند در صورت مشاهده افراد نسبت به حذف اطلاعات و عدم اجرای رای آنان اقدام خواهد شد》
با ذکر دو نکته این یاداشت را پایان می برم.
یکم: گویی تنبیه با چوب و فلک و ترکه همچنان رواج دارد و این بار شامل خود معلمان هم می شود که اگر معلمی از حقوقش دفاع کند اطلاعات او را حذف خواهندکرد.
دوم: چه کسی می تواند رای دیوان عدالت اداری را که بالاترین مرجع رسیدگی به تظلم خواهی افراد است حذف کند که این سازمان فرموده حتی افرادی که رای دیوان عدالت اداری دارند اطلاعات آنان حذف و در راستای عدم اجرای رای آنان اقدام خواهد شد.
