بی شک امام حسین (ع) در اسلام نقش حیاتی دارد و اگر امام حسین (ع) نبود، اسلام از بین می رفت.
امین زینی وند- امام حسین(ع) بر فراز همه مکان‌ها و اعصار از سال‌ها، ماه‌ها، روزها، شب‌ها، ساعت‌ها و بلکه دقیقه‌ها و لحظه‌هاست. بنابراین هرگز گذشت زمان او را فراموش نخواهد کرد؛ بلکه با رشد و ارتقای اندیشه‌ها، خاطره نهضت او شکوهمندتر خواهد شد.
در زیارت‌نامه‌های امام حسین(ع) که از امامان و پیشوایان معصوم(ع) رسیده است به پاره‌ای از اوصاف و القاب امام حسین(ع) اشاره شده است که ازجمله آن‌ها می‌توان به ثارالله، امام، شهید، رشید، مظلوم، مقتول، قتیل العبرات، قتیل الله عبدالله، الدلیل علی الله، الداعی الی الله، ثائر، خامس اصحاب کساء، سبط الرسول، سفینةالنجاه، سیدالشهدا و … اشاره کرد.
اوصاف و القابی که در زیارت‌نامه‌های مختلف برای امام حسین(ع) ذکر شده است هر کدام از آن‌ها دارای عمق و معنای پُرباری است که میطلبد به عمق و معنای این القاب و اوصاف توجه ویژه‌ای شود چراکه هر کدام از این اوصافی که برای امام حسین(ع) ذکر شده است آثار تربیتی فراوانی دارد که باید از آن بهره لازم را برد.
به‌عنوان مثال لقب و صفت «ثارالله» «ثار» از ریشه «ثَأر» به‌معناى انتقام و خونخواهى و نیز به‌معناى خون است. براى «ثارالله» بودن امام حسین(ع) معانى مختلفى ذکر شده که هر یک تفسیر خود را میطلبد.گروهی ثارالله را به‌معنای کسی‌که انتقام خونش را خداوند می‌گیرد می‌دانند.
آری؛ خداوند، خون‌بهای آن بزرگوار را از دشمنانش طلب می‌کند؛ چراکه ریختن خون سیدالشهدا در کربلا، تجاوز به حریم و حرمت الهى و طرف شدن با خداوند بود.
از آن جهت که اهل‌بیت(ع) «آل‌الله» هستند، و کسانی‌که در به شهادت رساندن این امام همام نقش داشته‌اند چه حضوری و چه غیابی و یا این‌که کمکی به دشمن برای شهادت ایشان کرده باشند خداوند متعال در قیامت آن‌ها را به عذاب سختی خواهد رساند.همان‌گونه که خون در بدن انسان نقش حیات دارد، امام حسین(ع) نیز در اسلام نقش حیاتی دارد.
امام حسین(ع) و نفی همه معبودهای باطل
امام حسین(ع) خلاصه اسلام ناب است.چراغ روشنی‌بخش هدایت و کشتی نجات است و هدفش خلاصه میشود در نفی همه معبودهای باطل و استواری معبود حق در دل‌ها و اندیشه‌ها. امام حسین(ع) یک فرهنگ، یک امت، یک انقلاب عظیم، یک مکتب ناب تحول‌بخش و بالنده بود.
حسین(ع) احیاگر آیین ناب محمد(ص) و فرهنگ پُربار علی(ع) و چون طوفانی ویران‌گر برای خاموش‌سازی شعله‌های فساد و واژگونی زندگی سیاه ننگین ظالمان و مستکبران بود.شیعیان؛ حسین(ع) را گم نکردند تا علی(ع) را گم نکنند و در نتیجه محمد(ص) و اسلام ناب را گم نکنند.
نهضت امام حسین(ع) تنها نهضت برای سرنگونی طاغوت نبود؛ بلکه با نهضت او، همه فکرها و اندیشه‌های ارجمند حفظ شد و اسلام از هرگونه دستبرد، سالم و استوار گشت.
امام حسین(ع) بنیانگذار فرهنگی عاشورا، بزرگترین چهره انقلابی جهان و تاریخ، قهرمان طاغوت‌شکن همیشه جاوید، میوه دل پیامبر(ص)، نور دیده فاطمه‌زهرا(س)، فرزند جسم و روح امیرالمؤمنین علی(ع)، بازوی امام حسن‌مجتبی(ع) است.
شخصیتی که به‌خاطر دفاع از حریم اسلام در برابر طوفان‌های سپاه طاغوتیان اموی تا آخرین مرز ایثار و نثار جان به پیش رفت و به‌خاطر دفاع از شرافت مسلمانان و کرامت نفس انسان‌ها، در هر زمان و مکانی فریاد زد.فریادی رعدآسا، به بزرگی همه جهان، به بلندای خورشید، به عظمت عرش و فرش، با یارانی جانباز و شیفته جهاد و شهادت.
رعدی که برق آن همه‌جا را روشن کرد.سیاهیها را از سفیدی‌ها، ستم‌ها و بیعدالتیها را از داد و عدل آشکار ساخت و فرهنگی ماندگار به‌جای گذاشت که این فرهنگ، همواره بالنده و سازنده بر پیشانی جهان و تاریخ میدرخشد.
