کارآفرینان نجیبانه از دولت می‌خواهند که صداقت رفتار و عمل‌شان را باور کند. ایران برای نوسازی به شور و امید کارآفرینان نیاز دارد و نباید این آتش درونی در دل آنها به دلیل انواع بی‌مهری‌ها خاموش شود. آینده این سرزمین به همین ذهن‌های خلاق و دل‌های امیدوار وابسته است.
امین آزادبخت- در جریان سفر اخیر به لرستان با مجموعه‌ای از جوانان کارآفرین و استارتاپ دیدار کردم. نشاط، شور و انگیزه این جوانان ستودتی است. تعدادی از این جوانان دورهم جمع شده‌اند و تنها با اینترنت و لپ تاپ‌هایشان و در ساختمانی کوچک بخشی از اقتصاد شهر را اداره می‌کنند. خلاقیت در رفتار اقتصادی به آنها آموخته که باید همه نیازهای مردم را برآورده کنند. جالب اینکه اپلیکیشنی طراحی کرده‌اند که به مردم مشاوره‌های مورد نیازشان را ارائه دهد. این یعنی بازارشناسی را مانند نخبگان اقتصادی آموخته‌اند.
امید و انگیزه پیشرفت آنها را پیش می‌برد و آینده کشور هم متکی به همین جوانان خودساخته و دلباخته توسعه است. اما کارآفرینان بزرگ و جوانان استارتاپ هرکدام ایده‌های بزرگی برای رونق کسب وکارشان دارند که گاهی در هزارتوی رفتارهای بوروکراتیک محصور می‌ماند.
قابل توجه اینکه نه کارآفرینان صنعتی و نه جوانان استارت‌آپی استان کمترین مشکلات‌شان مربوط به تحریم هاست و خوشحال‌کننده اینکه آنها نه افسرده‌اند، نه ناامید و نه سرخورده و اتفاقاً عطش رشد در کارشان پیداست.
آنها کمتر گلایه و بیشتر اشتیاق به کار دارند. آنها به سه مؤلفه برای رونق نیاز دارند؛ نظارت دولت به جای مداخله، خصوصی‌سازی واقعی و تسهیل فضای کسب و کار. کارآفرینان نجیبانه از دولت می‌خواهند که صداقت رفتار و عمل‌شان را باور کند. ایران برای نوسازی به شور و امید کارآفرینان نیاز دارد و نباید این آتش درونی در دل آنها به دلیل انواع بی‌مهری‌ها خاموش شود. آینده این سرزمین به همین ذهن‌های خلاق و دل‌های امیدوار وابسته است.
نظام بانکی، نظام ارزی، نظام مالیاتی و نظام گمرکی قرار است که در خدمت توسعه کشور باشند ولی کارآفرینان از برخی رفتارهای بوروکراتیک گلایه دارند که برخی از آنها بحق است. اقتصاد جهان به سمت توجه به «اقتصاد رفتاری» می‌رود. از دل این مفهوم درک متقابل بیرون می‌آید. همان عنصری که سبب می‌شود کارمند یک اداره دولتی، ذهن و زحمت یک کارآفرین را فهم کند و بالاتر از آن دولت هم به اندازه قواعد و مقررات به روحیه صاحبان کسب وکار و رفتار خود با آنان دقت کند.
مردم لرستان از آوردن نام «سرطان» پرهیز دارند و می‌گویند «بلاهای جدید». یعنی بیماری را به رسمیت می‌شناسند اما از دل فرهنگشان نامی برای آن یافته‌اند. در اقتصاد هم باید «بلاهای جدید و قدیم» را به رسمیت بشناسیم و راه درمانش را هم بیابیم. اقتصاد علم است و درمانش هم به متخصصانی نیاز دارد که عالم و آگاه باشد.
در شهرستان‌های کشور کارآفرینان مولد به دور از هیاهوی سیاسی با امید پیش می‌روند. با آنها باید به انصاف و منطق رفتار کنیم که این امید در سراسر کشور گسترش یابد. زیباترین منظره امروز برای ما «چرخیدن چرخ کارخانه‌ها» و خلق اشتغال است.
*روابط عمومی اتاق بازرگانی لرستان
