شاید اگر شخصا سعادت حضور در راهپیمایی اربعین حسینی امسال را نداشتم نمی‌توانستم بازتاب این شور و عشق را نه بر زبان جاری کنم و نه هم قلمم جسارت نگارش آن را داشت.
کیانوش معمر* – آنچه مسلم است اینکه جمهوری اسلامی ایران با گذشت چهل سال از عمرش همچنان اصرار دارد تا بر حفظ آرمانهای تعریف شده از بدو انقلاب تاکید کند و می کوشد تا از این جهت حق بودنش را به هر قیمتی که شده بر جهانیان اعلام دارد.برای دستیابی به این مهم(حق بودن)کافیست مسیر نجف تا کربلا را تنها به اندازه صد تا دویست عمود یا چیزی حدود پنج تا ده کیلومتر و نه بیشتر را پیاده طی نماییم. آنگاه چشم بر حقایق نبندیم و بی غرض به انجام تحلیلی سیاسی فرهنگی بپردازیم.آنگاه خواهیم دید که موج خروشان جمعیت از تمام اقشار تنها منادی یک پیام هستند و آن چیزی نیست جز «لبیک یا حسین ع» که تبلور آزادی‌خواهی بود و تثبیت عدالت جهان بشریت…
و این فلسفه حسین (ع) همان رویکردی است که سالها پیش غرب واهمه آن را در سر پرورانده، به گونه ای که بزرگ اندیشمند غربی فرانسیس فوکویاما را بر آن داشت تا جهانخواران غربی را با این مطلب از قدرت آینده جهان اسلام اعم از تشییع و تسنن بیدار کند، که ایران اسلامی دو بال دارد، بالی سرخ که تجلی خون سرخ حسین است و به پا دارنده ی فرهنگ شهادت و بالی سبز که یادآور انتظار صاحب الامر عج است و به پا دارنده فرهنگ ولایت. و تا این دو بال نقش بر زمین نشوند، جهان غرب و حامیان منطقه ای شان راه به جایی نمی برند و لیبرالیسم غربی به قول خودشان دیگر پایان تاریخ نیست و در نهایت مغلوب این فرهنگ غنی معنوی خواهد شد. و از این روی به شدت بر آن شدند تا زوایای مختلف فرهنگ مذهبی منطقه را به انحا مختلف از جمله جنگ روانی و رسانه ای با هزینه کردهای فراوان اعم از تسلیحاتی و مادی و… مورد خدشه و تعرض قرار دهند. و در این راه از هیچ کوششی دریغ نکردند.از تجهیز داعش گرفته تا به کارگیری انواع هجمه های رسانه ای و تقویت گروهها و فرق‌های نوظهور و حتی تامین مالی برخی مراجع انگلیسی و….
و اما نکته قابل تامل آنکه ، ایران اسلامی نیز به خوبی این استراتژی غرب را درک کرد و بالعکس به تقویت بن مایه های مذهبی ملتهای منطقه که همسو با خود بود پرداخت و از سویی به ترویج همان فرهنگ انتظار و شهادتی پرداخت که غرب از آن بیم داشت. به عنوان نمونه در ایجاد اتحاد میان امت اسلام با کنار گذاشتن هرگونه کدورت از گذشته کوشید،و درصدد برآمد تا درخت برادری را در دلها بکارد و برای اثبات آن در یک گام به سرکوب داعشی اقدام کرد که بی هویتترین و ظاله ترین فرق در عصر کنونی بود و در ایجاد امنیت مناطقی کوشید که اینک از نگاه بدخواهان ایران اسلامی به (عمق استراتژیک)مرسوم است و برای تنومند شدن این درخت که حاوی امنیت بود و عزتی دورتر از حریم مرزها که بازتاب آن در راهپیمایی اربعین به عینه دیده میشود،خونها ریخته شد و هزینه های فراوانی بر ملت عزیزمان ناخواسته تحمیل شد، اما به نظر می‌رسد ایام رهایی از جنگال تیز دشمن نزدیک است و من بارقه های امید را در این مسیر نجف تا کربلا به نظاره نشستم و دریافتم که این حسین ع همان مظهر وحدت مسلمین است.
بی شک می طلبد تا با وحدت ملی میان تمام جریانهای سیاسی داخل وطن به دور از هرگونه سهم خواهی و غرض ورزی جناحی راه طی شده را ادامه دهیم و از نقاط ضعف دشمن که همان سیطره اقتدار معنوی ما بر تفکر مادیگرانه آنان است غافل نشویم.
تاکید میکنم محور مقاومت در حال تبدیل شدن به شکوهیست چشمگیر و عظمت آن در آینده ای نه چندان دور به خوبی برای حقیقت جویان محرز خواهد شد هر چند که امروزه نیز غرب از آن به ستوه آمده و آنچه باعث عدم تسلیم ایران در برابر سیاستهای غربی است تکیه زدن بر همین رویکرد جدید در منطقه ایست که چشمان طماع غربیها سالهاست بر آن دوخته شده است و خواهان تفرقه و کنیه توزی ملتها و حکام آنند و صد البته واهمه ی تسلط ایران بر آن به از حوزه معنوی به واسطه سیاستهای مصلحت جویانه و هوشمندانه ی آن خواب را از چشمانشان ربوده است.
نکته آخر اینکه ، ورای مشکلات و مسایل فعلی در داخل، اعم از اقتصاد بیمار و سومدیریتهای موجود،باید بپذیریم ایران اسلامی در حال تبدیل شدن به محور هدایت جریانیست جدید که در تاریخ آتی فرزندان این بر و بوم از آن به نیکی و با افتخار یاد خواهند کرد و حال که تمام ناملایمات را اعم از رنجهای پی در پی معیشتی ماحصل تحریم‌های ناجوانمردانه غرب را تحمل کرده ایم ،همگان باید هوشیار تر از قبل عمل کنیم و به قدرت معنوی جمهوری اسلامی ایران از این حیث با حفظ وحدت همه جانبه بیافزاییم که بلاشک ره‌آورد آن عظمت و اقتدار و غرور ملت ایران خواهد بود.
* روزنامه نگار – مدرس دانشگاه
