چه بخواهیم و چه نخواهیم به ناگزیر خانه نشین شده ایم و متاسفانه اخبارهای منفی مرگ و بیماری روح ما را در معرض فشار قرار می دهد، بمباران تبلیغاتی در این زمینه درکنار ترس طبیعی و غیر طبیعی از دشمن نادیده ای همانند یک ویروس ما را به مرز هراس ، افسردگی ، ناتوانی ، استرس و اضطراب می کشاند.
پایگاه خبری سنگ نوشته، یادداشت- حال با چنین فضای دلهره آوری چه باید کرد؟!
می توان خود را تسلیم این محیط تنش زا نمود و آثار منفی آن را بر روح و جان خریدار شد. در مقابل می توان به جای انفعال،رویکرد فعال بودن را پیشه کرد و برنامه ای برای این روزهای تعطیلی کسالت بار دید و تهدید و آسیب موجود را به فرصتی برای توسعه شخصی بدل کرد.
بدون تردید مطالعه و کتاب خواندن راهی برای توسعه شخصی است و این روزها را باید غنیمت شمرد که هم به درون خود مراجعه کنیم که درخویش تامل کنیم و هم به مطالعه تخصصی و عمومی بپردازیم.
ما به توسعه نیازمندیم و قبل از هرچیز برای توسعه یافتگی به شخصیتهای توسعه یافته نیاز داریم و چه بهتر مهندسهایمان توسعه پیدا کنند.
مهندسان قبل از هر مطالعه ای تخصصی به مطالعات عمومی نیاز دارند که اگر بگوییم برای ارتقا فعالیت حرفه ایشان ضرورت است، پربیراه نگفته ایم.
یک مهندس توسعه خواه تا می تواند از علوم اجتماعی، مردم شناسی، روانشناسی، تاریخ، ادبیات، ارتباطات، زبان و مدیریت باید بیاموزد تا در هر حوزه مهندسی که تخصص دارد بتواند آن را به نحو مطلوبی ارائه دهد.
اینکه به عنوان نمونه یک مهندس ساختمان فقط چارچوب کاری خود را بدون توجه به دیگر علوم و دریافتهایی بجز حرفه خود در ذهن پرورش دهد، لزوما مهندس شش دانگی نیست و ابعاد مختلف همان مسائل مهندسی را نمی تواند به درستی پاسخ گو باشد.
دنیای امروزی دنیای پیچیده ای از ارتباطات گسترده است که عدم توجه به تاثیرگذاریهای دیگر علوم و ارتباطات کارآمد بر زندگی امروزه، ناخودآگاه فعالیت مهندسی ما را با چالش و بن بست مواجه می کند.
این هوش فردی ،هیجانی و عقلانی ماست که در مقاطع و آوردگاههای گوناگون تشخیص می دهند که شناخت ما درابعاد دیگری از دنیای اطرافمات و خاصه خرده فرهنگ ها و مناطقی که در آنجا فعالیت حرفه ای داریم، می تواند به ما کمک کند که یک مهندس طراح، ناظر ، مجری یا مدیر کارآمد و کارگشا باشیم.
اینکه گمان کنیم که فقط با دانسته ها و تجربه ناقصمان در زمینه حرفه ای می توانیم در جامعه امروزی ایرانی موثر باشیم و شهروندان را به سوی خود بکشانیم خیالی عبث است.
به عنوان مثالی از مثالهای فراوان ما نیاز داریم به شاهنامه فردوسی و تعمق در حماسه ها و پیروزی و شکست در آنها، شناخت بیشتر حافظ ، مولانا ، سعدی ،نظامی و خیام و حتی زکریای رازی؛ کاشف الکلی که این روزها مهمترین مایع مصرفی شده است و شناخت دیگر دانشمندان ایران زمین و بزرگان سرزمین آبا و اجدادیمان.
مطالعه مان را در این روزهای اجبار ماندن در خانه بیشتر کنیم تا شناخت کاملتری از آنها بدست آوریم و به این درک برسیم که درسهای زندگی و حرفه ای را هم می شود از این بزرگان در عصر تکنولوژی کرونایی شده آموخت.
بزرگان محلی، استانی و شهریمان را مرور کنیم که چه کرده اند که نامشان به نیکی یاد می شود. آیا صرف داشتن شغلی که داشته اند به آنها محبوبیت داده است، یا اتفاقاتی دیگری در زندگی آنان رخ داده است که چنین ماندگار شده اند. سخت نیست، فقط کافیست درباره شان فکر کنیم و به مطالعه آنها بپردازیم.
ما مهندسان نیاز داریم بدانیم در جایی که زندگی می کنیم (حداقل طی یکصدسال) اخیر چه داشته ایم و به چه ها رسیده ایم و از کجا به اینجا رسیده ایم و با تحقیق در جامعه شناسی شهر و دیارمان و در هرجای این کشور هستیم، بهتر و بیشتر بیاموزیم که در گذشته اشتباهات استراتژیک چه بوده اند که حداقل آنها را تکرار نکنیم و اگر راهبرد جامعی در بزنگاهها داشتند از آن برای امروز و آینده مان بهره بگیریم.
از تجربه و دانش ممالکی که توسعه یافته اند بهره برداری کنیم و پی ببریم آنان قبل از توسعه شخصی بزرگان و سرزمینی شان چه سختیها و مرارتها که نکشیدند که به اینجا رسیده اند.
با این اوصاف ما مهندسان فرصت گرانبهایی یافته تا نقاط ضعفی که در امور حرفه ای و چگونگی روابطمان با شهروندان داریم را پبدا کنیم و فکر کنیم که چگونه می توانیم رفتارهای حرفه ایمان را ارتقا ببخشیم.
بیندیشیم که چگونه و با چه تمهیداتی مقررات ملی ساختمان را در بین شهروندان نهادینه کنیم. تامل کنیم که در چه بخش ها و قسمت هایی ازحرفه ما ضعف های شخصی، فنی، مدیریتی و…. وجود دارد و سعی کنیم برایشان راه حل بدست آوریم و در مجموع مهندس بودنمان قبل از کرونا تمایز پررنگی با پس از شکست کرونا داشته باشد و گمان نکنیم همیشه روزگار این فرصتهای تعقل و تامل را به ما ارزانی می دهد.
مهندس سعید بارانی
نایب رییس سازمان نظام مهندسی ساختمان استان لرستان
