نداشتن شناخت نسبت به وظایف و چارچوب اختیارات شورای شهر، پاشنه آشیل اعضای پارلمان محلی است. نگاه تک بعدی و اقتصادی به توسعه ما را از ظرفیت‌های نظارتی شورا و عملکرد شهرداری غافل کرده است.
پایگاه خبری سنگ‌نوشته، یادداشت– این در حالی است که بر کسی پوشیده نیست که توسعه شهری در گرو توسعه فرهنگی است. بعد از انقلاب ما در مباحث اجتماعی شهر خرم‌آباد، با رشد چشمگیر مهاجرت و مقوله شهرنشینی مواجه شدیم که به علت نبود سیاستگزاری فرهنگی الزاما منجر به رشد شهروندی به همان میزان نشده است.
شهروندی مستلزم داشتن فرهنگی است که به طبع آن شخص با شناخت حقوق فردی و جمعی خود بعنوان مدافع آن ظاهر شده و قانون پذیری را رسم الخط زندگی خود می‌داند.
و از سویی دیگر، خلأ وجودی چشم انداز فرهنگی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت علاوه بر آموزش می‌توانست مروج روحیه نشاط و شادی در سطح شهر باشد.
برنامه‌های پنج ساله پنجم و ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به توسعه فرهنگی شهر و مولفه‌های آن ( شهروند فرهنگی و سرمایه فرهنگی شهر) اشاره دارد. اما به ضررس قاطع برای نیل به این مقصود، مدیریت شهری خرم‌آباد کمترین گوشه چشم به این مهم، طی سال‌های اخیر نداشته است.
در زمینه آموزش و حمایت از حقوق و مسئولیتهای شهروندی شهروندان، نیاز سنجی و نظر سنجی در زمینه فرهنگی، گسترش ارتباط بین شهر و گسترش پارک‌ها و فضای سبز، اطلاع رسانی در زمینه های فرهنگی و استفاده بیشتر از عناصر فرهنگی، هنری در فضای شهری، همه و همه خلأ های سیاستگذاری شهرداری و شورای شهر را به تصویر می‌کشد.
خلاصه کلام در برهه‌ی زمانی که اجتناب از فرهنگ فلکلور (بومی) از جانب نسل جوانتر به کرات به چشم می‌خورد. و غولهای رسانه‌ای، فرهنگ بومی را در خود می‌بلعد. خواب و ندانم کاری شورای شهر گناهی نابخشودنی است.
نمی‌خواهم عملکرد شوراهای پیشین را به چالش بکشم. اما مطالبه و دعوت از دیگر نامزدهای انتخاباتی شورای شهر برای ارائه برنامه‌های توسعه فرهنگی شهر برای تنویر افکار عمومی را یک ضرورت می‌دانم.
چرا که بر این باورم فرهنگ، مهمترین عامل تعیین کننده رفتار شهروندان در عرصه اجتماعی بوده و هست. و این فرهنگ است که الگوی رفتاری، باورها و سنت‌ها را متبلور و هنجارهای اجتماعی را نمایان می‌کند. این فرهنگ است که اجتماع‌ها را از هم جدا کرده و به انسان حس هویت می‌بخشد.
بر این باورم در شرایط فرهنگی اکنون، هویت و فرهنگ مغفول‌ترین مفاهیم درون‌شهری هستند.
برنامه‌هایی چون روز خرم آباد ، روز گلونی و … که از جانب سمن‌ها کلید خورد توسط شهرداری و شورای شهر رها شد.
آیا همین مناسبت‌ها، نمی‌توانست ظرفیت بسترسازی برای احیای فرهنگ لرستان را در خود داشته باشد و انتقال مباحث هویتی را به طبع بیاورد.
سوای از هویت، آیا کمک به احیای فرهنگ و آیین های فلکلور و اجرای هفته‌های فرهنگی علاوه بر ترویج روحیه نشاط نمی‌توانست موجبات جذابیت فرهنگی و جذب توریست را در پی داشته باشد؟؟
این در حالی است که رسالت اصلی حوزه فرهنگی اجتماعی شهرداری ارتقاء فرهنگ شهروندی، توجه به سلامت اجتماعی، ایجاد نشاط و امید به زندگی برای شهروندان و احیای فرهنگ فلکلور است که مغفول مانده است و طی سال‌های اخیر با تسامح می‌توان عملکرد این نهاد را چاپ بنرهای مناسبتی دانست و بس!! و هر وقت از این چارچوب عدول کرده است با ندانم کاری و عدم الویت‌بندی مواجه شده است.
به طور مثال در برهه‌ای که هیچگونه اقدامی برای فرهنگ لرستان و معرفی مفاخر آن نمی‌شود به مناسبت روز سعدی دهها بنر ۱۲ متری با داربست در سطح شهر می‌بینیم. من منکر شیخ سخن نیستم. سعدی، حافظ، مولانا… همه پشتوانه‌های فرهنگی و مفاخره های تاریخ ادبیات ایران اسلامی هستند اما این بزرگواران تمامی رسانه‌های ملی را در اختیار دارند ما چرا از آبراه کوچک بودجه فرهنگی شهر خرم‌آباد در جهت احیای فرهنگ لرستان و معرفی مفاخر آن استفاده نکنیم.
و شاید این ندانم کارها بعلت نبود اتاق فکر فرهنگی و عدم جذب متخصصان این حوزه از جانب شهرداری و شورای شهر (حداقل در جلسات فرهنگی شورا ) و
سبک شمردن ومقوله فرهنگ باشد. فرهنگی که می‌تواند موجبات توسعه پایدار را فراهم آورد که ذیل این موضوع سعی بر آن دارم در یادداشت بعدی به شرح آن بپردازم.
اما پیش از ارائه برنامه‌های فرهنگی خود بعنوان کاندید ششمین دوره شورای شهر خرم‌آباد، برای مطالعه برنامه کاندیداها از جانب مردم؛ از تمامی نامزدهای انتخاباتی دعوت می‌کنم که چشم‌انداز، سیاست‌ها و برنامه‌های فرهنگی خود را اطلاع رسانی نمایند.
خرم آباد تاب انتخاب اشتباه دیگر را ندارد.
فاطمه کوشکی
کاندیدای ششمین شورای شهر خرم‌آباد
